تزریق سوخت چند نقطه ای یا تزریق بندر

در فن آوری تزریق سوخت چند نقطه ای (MPFI) ، هر سیلندر در اتاق احتراق موتور یک تزریق کننده در جلوی دریچه های ورودی آنها (به خارج از پورت ورودی) داده می شود.به همین دلیل است که به آن "انژکشن پورت" نیز گفته می شود.

هر تزریق کننده در همان زمان سوخت را اسپری می کند و هر سیلندر حجم دقیق تری از سوخت را به دست می آورد، با احتمال کمتری از تهویه سوخت خارج از مجموعه جذب.در حالی که MPFI دارای مزیت هدر رفتن سوخت کمتر در مقایسه با TBI استاز آنجا که سوخت در همان زمان در تمام سیلندرها پاشیده می شود، آن را به درستی با چرخش همه پیستون ها همگام نمی کند.این باعث می شود که سوخت در موتور و بندر تا 150 میلی ثانیه کار کند.با این حال، از نظر عملکرد، MPFI ها در مقایسه با TBI ها عملکرد بسیار بهتری دارند.

سیستم تزریق سوخت متوالی تنها معایب MPFI را از بین می برد و امروزه گسترده ترین سیستم تزریق سوخت است.عملکرد تزریق کننده های سوخت با توجه به بطری هایی که به آنها متصل هستندهر تزریق کننده سوخت را تنها زمانی تزریق می کند که دریچه ورودی سیلندر باز شود.یک ECU حرکت سیلندر را نظارت می کند و تزریق کننده ها را فقط در صورت نیاز فعال می کندتزریق سوخت متوالی موثرترین و کارآمدترین سیستم تزریق سوخت در حال حاضر در صنعت خودرو در دسترس است.

در تزریق مستقیم سوخت، سیستم بر قرار دادن تزریق کننده در داخل سیلندر برای تزریق مستقیم سوخت تمرکز دارد، با دور زدن شیر ورودی یا انبوه کننده.در حالی که این نوع سیستم تزریق سوخت معمولا در موتورهای دیزل دیده می شوداین ماده در موتورهای بنزین نیز جای قابل توجهی دارد، جایی که به عنوان GDI شناخته می شود (انژکشن مستقیم بنزین).

در سیستم های ذکر شده در بالا، سوخت بر روی مصرف اسپری می شود و همیشه احتمال وجود دارد که سوخت تا حدودی منجمد شود.تمام سوخت به طور مستقیم به سیلندر تزریق می شود که حداکثر صرفه جویی در سوخت را تولید می کند و این بزرگترین مزیت آن است.در موتورهای دیزل، تزریق مستقیم سوخت از دهه 1920 استفاده شده است، در حالی که در موتورهای بنزین، از زمان جنگ جهانی دوم استفاده شده است.تولیدکنندگان خودرو همچنین متوجه شده اند که موتورهای GDI نسبتا قدرتمندتر و برای بهره وری بهتر سوخت CNG بسیار راحت تر هستند.